Bangladesh is een ondertekenend land van belangrijke internationale verklaringen van inclusief onderwijs (IE). In de afgelopen twee decennia heeft het beleid en wetgeving aangenomen ten gunste van IE. Hedendaagse literatuur suggereert dat het hebben van gelegitimeerde richtlijnen niet altijd zorgt voor praktijken die zijn afgestemd op de principes van IE. Dit document heeft tot doel te analyseren hoe het beleid en de wetgeving de notie van IE in de context van Bangladesh weerspiegelen. Bovendien wordt, om de praktijk van IE te begrijpen, ook gekeken naar twee grote projecten, Primary Education Development Program (PEDP) en Teaching Quality Improvement in Secondary Education Project (TQI-SEP), dat de afgelopen 7 jaar in het land wordt uitgevoerd. Het onderzoek werd voornamelijk ondersteund door literatuur en beleidsdocumenten en richtlijnen. Er werd een systematische reviewbenadering gebruikt om het begrip IE te begrijpen en het specifieke implementatiepatroon ervan.De resultaten suggereren dat het IE-beleid in Bangladesh voornamelijk is ontleend aan verschillende internationale verdragen en ze lijken weinig begrepen te worden door praktijkmensen en leraren in de klas in de context van Bangladesh. Verder laat het resultaat ook zien dat de houding van leraren ten opzichte van IE en beperkte professionele ontwikkeling belangrijke belemmeringen zijn voor het implementeren van IE op schoolniveau. De bevindingen impliceren dat de beleidsrichtlijnen met betrekking tot de context van IE in Bangladesh doorgaans instrumenten zijn met een lage hefboomwerking. Verder onderzoek is nodig om de IE-praktijk op klasniveau te begrijpen.